Ο ΠΡΩΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Γ.Χ.

Θα ’χω το τέλος μετανάστη απ’ την Τσετσενία˙
θα με βρείτε πεταμένο στα σκουπίδια
με το λαιμό κομμένο και τα χέρια κρύα.
Στην πλατεία θα πουν: Αναπαύτηκε εν πολέμω.
Κι αν διαδώσετε τον λόγο μου στα πέρατα της γης,
εγώ σαν πάνθηρας θα επιστρέψω μια ωραία πρωία.

Θα ’χω το τέλος πόρνης απ’ τη Σενεγάλη˙
θα με βρείτε πεταμένο στον ακάλυπτο
με μια σφαίρα μπάτσου στο κεφάλι.
Στην πλατεία θα πουν: Μακάριοι οι πολεμοποιοί.
Κι αν μου φορτώσετε τις αμαρτίες των ποιητών,
εγώ απ’ τις στάχτες τους θα γεννηθώ και πάλι.


[Γκρόζνι] ........